EDHE UNË KAM ME DALË ME JU ME E MBROJTË PIRAMIDËN

Shtypni figuren link per te pare masakrat e komunisteve mbi shqiptaret: http://youtu.be/jJ2mnTG6dPE

EDHE UNË KAM ME DALË ME JU ME E MBROJTË PIRAMIDËN

Diktatorë gjithfarllojit ka pasë krejt Lindja, po kërkush prej tyne s'guxoi me shkue aq përtej në histori e në delir, sa me u krahasue me egjiptasit e tremijë vjetve ma parë, apo aztekasit e mavonshëm... Ne po! Sigurisht, jo vetëm guxuem po tashma edhe ia mbrritëm guximshëm kësaj "lavdie"... Tutankhamoni i Tiranës kish mbjellë aq shumë pionerë, flamurtarë e ndjeksa, sa s'e kish pá t'arsyeshme me ia ba vedit piramidën... i sigurt se ajo farë piramidale e derdhun mbas tij, kish me e tejkalue edhe atê... E kam pá at piramidë në ditët e saj ma të lavdishme dhe gjithnji kam mendue se mashtrimi dhe frika sado me zgjatë s'munden me sundue në përjetsi...

10.08.2011

JOZEF RADI

Piramidën kam pasë rast me e pa ndër të parat ditë, kur andrra e vazhdimsisë vërtitesh si nji skifter i panginjun mbi kokat e lodhuna të nji populli, që prej kohësh e kishte humbë pusullen nga duhej ecë e nga mundej me u projektue e ardhmja e tij. Me pak fjalë, kur u shfaq piramida, partia prej kohësh e kish zhytë krejt nji popull drejt bjerrjes së plotë të respektit ndaj vetvetes...

Si vizitor i edukuem me pa përtej asaj çka dukej... s'mundem me e mohue as madhështinë fillestare t'asaj vepre, as at shkëlqim lëbyrës e të mermertë aty mbrenda saj, as at konceptim djallzor ku ishte jo veç diktatori, tashma fantazëm e mermertë, por edhe e shoqja me krejt institutin e saj famzi, edhe ndjeksi e mkambsi i tij ma i zelltë me at zanin e hollë si violinë e dytë, edhe e bija arkitekte "që aty nisi, aty mbaroi...", edhe dhandrri kolanecas, të tanë të mbledhun aty kokmëkok, me qitë në dritë nji vepër ku lavdia dhe frika ishin në kufijtë ma të epërm të tmerrit, bash aty në qendrën e kryeqytetit ma të terrorizuem e ma të gjymtuem të Lindjes...

Diktatorë gjithfarllojit ka pasë krejt Lindja, po kërkush prej tyne s'guxoi me shkue aq përtej në histori e në delir, sa me u krahasue me egjiptasit e tremijë vjetve ma parë, apo aztekasit e mavonshëm... Ne po! Sigurisht, jo vetëm guxuem po tashma edhe ia mbrritëm guximshëm kësaj "lavdie"... Tutankhamoni i Tiranës kish mbjellë aq shumë pionerë, flamurtarë e ndjeksa, sa s'e kish pá t'arsyeshme me ia ba vedit piramidën... i sigurt se ajo farë piramidale e derdhun mbas tij, kish me e tejkalue edhe atê...

E kam pá at piramidë në ditët e saj ma të lavdishme dhe gjithnji kam mendue se mashtrimi dhe frika sado me zgjatë s'munden me sundue në përjetsi...
Mbas ma pak se tri dekadash, sot Piramida e Tutankhamonit të Tiranës asht nën shenjën e gishtit poshtë... Kjo ngjarje që ka zgjue guximin e shumë prej atyne që e kanë dashtë Tutankhamonin e Tiranës e që sot me plot të drejtë kërkojnë me e mbrojtë atë... Nëse nisemi nga dhimbja për mundin dhe djersën e derdhun në at mbrapshti të historisë, edhe unë i bashkohem idesë me e lanë njâshtu në kambë, pa harrue se ma shumë se djersë e mund, aty âsht derdhë gjak, eshtna e dhimbë njerzore. Asht pikrisht ky gjak e kto eshtna, që po luftohet me u harrue gjithqysh, e që e bajnë kët hukubet të mbetun në kambë midis Tiranës, dëshminë ma sublime të poshtnimit të vetvetes në vazhdimsi...

Po unë sot s'due me marrë përsipri zhguljen e kësaj mostre, unë jam gati me u bashkue me mbrojtësit ma t'flakruem të saj dhe dëshiroj me e çue zanin deri në kupë të qiellës me e mbrojtë me gjithë mjetet e mundshme legjitime kët makabritet të vazhdimësisë... me nji kusht të vetëm që: Gjithë kështjellarët e kësaj vepre, - që tash na ka mbî ndër sy shëmtueshëm, (degradim arkitektural i së keqes e dëshmi e asaj çka s'duhet harrue), - me mbrojtë së bashku, edhe nji barakë, në nji ish-kamp internimi... E pse jo!!! E keqja âsht bashkudhtare e jetës njerzore... ajo rrezikon gjithnji me u përsëritë në përmasa edhe ma tragjike... prej indiferencës...
...edhe unë kam me dalë me JU me e mbrojtë piramidën... me të gjithë JU që flakëroni prej idesë së mbrojtjes së saj, sikur ndonji prej jush, prej atij grupi të pafund shkrues-folësish të përditshëm, të bashkohesh me mue për me e mbrojtë kët barakë të randomtë internimi, hjedhun midis baltës së Myzeqesë...
...edhe unë kam me dalë me JU me e mbrojtë piramidën... po të bashkohesh kush me mue me e mbrojtë kët qoshe barake në Savër, ku asht përkthye "Orlando i çmendun" i Ariostos prej përkthyesit Guljelm Deda... ku kaloi ditët e fundit të jetës figura historike e Çamërisë, Rexho Plaku, së bashku me të shoqen Mirushen, motrën e Teme Sejkos, nji grue që rrallëkush ka shpërnda mirësi dhe fisnikëri si ajo.
...edhe unë kam me dalë me JU me e mbrojtë piramidën... po të vinte qoftë edhe nji ditë të vetme Artan Lame i arkivave, e me e fotografue për arkivën e vet historike, edhe kët qoshe barake, ku malësorja heroinë Gjylije Kolgjini, e shoqja e Tahir Kolgjinit, rriti katër vajza dhe djalin e vetëm, Ahmetin, të cilin pa i mbushë njizet vitet ia futën në burg... at qoshe barake që s'ka ndie ndonjiherë festë ma të madhe se martesa e atij djali të imtë, të vetëm, e jetim me babë gjallë, mbas daljes prej burgut të parë...
...edhe unë kam me dalë me JU me e mbrojtë piramidën me mish e me shpirt... nëse merobazet do të kishin qoftë edhe nji qindarkë dinjitet me çue zanin me e shpëtue kët qoshe të mjerë e të katandisun, ku ndrydhën rininë e tyne djemtë e vajzat e familjeve Dukagjini, Kalivioti, Kulla e Hoxha. E ku ngrysi ditët e mbrame mbas daljes nga burgu i gjatë, burri fisnik e fjalëpak, Anton Dukagjini...
...edhe unë kam me dalë me JU me e mbrojtë piramidën... sikur shtypi dhe mediat të kishin kurajo me e sensibilizue opinionin, - se në histori s'ka objekte të mëdha e objekte të vogla, ka vetëm objekte... - dhe halli i njasaj piramide që kahera shëmton kryeqytetin e shqiptarëve, e shpërndan gjymtimin dhe duhmën e saj mbarë këtij vendi... s'asht i vetmi objekt i asaj epoke për me u mbrojtë "gjer në pikën e fundit të gjakut"...

Po t'i shofësh si vlera: si Baraka e Atyne që andrronin lirinë, ashtu dhe Piramida e Atij që ia kishte vu thonjtë në fyt lirisë, janë katandisë si mozotmakeq...
Me e mbrojtë kët Barakë prej rrënimit, unë them se ia vlen ma shumë se me mbrojtë at Piramidë. Ajo Barakë mund ta mbronte Piramidën, po deri sot s'ka dalë kush me e mbrojtë kët Barakë, prandaj më thoni, si mundem me dalë e me e mbrojtë Piramidën me Ju!!! Nji zâ bahet koral, nëse shihet përtej vogëlsinave të randomta, përtej simboleve, përtej interesave meskine e t'përkohshme, përtej nostalgjisë për Luigjin XIV... përtej kohës që jetojmë... po larg, larg... diku në t'ardhme...
Për fat të keq, ende ndër ne s'âsht kuptue si duhet fakti se tue e mbrojtë të keqen shkaktuese, kemi mbrojtë burimin e së keqes, e duke mos i mbrojtë të këqijat e shkaktueme, nji ditë kemi me u ba sërish ne e keqja e pësueme në nji botë që shurdhohet përditë e ma shumë...
Ndoshta kjo pamje përmbys e së vërtetës e bân edhe ma të trishtë pamjen e ktyne dy objekteve historike, e ban edhe ma të dhimbshme mbrojtjen tonë mjerane, sepse përditë e ma shumë po këputet lidhja mes të vërtetave historike dhe kujtesës kolektive të nji populli, nji populli që ende çoroditet drejt së ardhmes, nga kanga e Sirenave të Uliksit...
Eh, sa kisha me dashtë edhe unë me JU me e mbrojtë (jo veç) piramidën...